/>
Miljkov manastir
Miljkov manastir se nalazi u ataru sela Gložane koje se nalazi na 10 kilometra od Svilajnca. Kada uđete u selo nailazite na putokaz koji vas upućuje na skretanje prema manastiru. Put do manastira je asfaltan ali malo uži pa oprez obavezan. On ide pored reke Velike Morave pa možete negde da zastanete i spustite se do reke. Ispred manastira je manji parking i iznad kapije piše MANASTIR VAVEDENJE. Posvećen je Vavedenju presvete Bogorodice. Prolazite kroz tu kapiju i ulazite u manastirsko dvorište gde može da vas dočekaju par lokalnih psa čuvara koji nisu baš najmiroljubiviji, bar je tako bilo kad smo mi bili. U dvorištu su još stari spomenici a sa leve strane vam se nalazi ulazna kapija za manastir. Kada uđete u drugo manastirsko dvorište, pravo je manastir, levo je manastirska prodavnica a desno manastirski konak. Dva kilometra dalje makadamskim putem se nalazi manastir Dobreš, metoh Miljkovog manastira. Manastir je danas ženski.
Manastir se pominje još za vreme kneza Lazara kao manastir Bukovica i to ime je nosio sve do XVIII veka. Tada se pominje kao metoh manastira Ravanica. Kasnije u XV veku za vreme despota Stefana Lazarevića manastir je radio kao prepisivačka škola, kao i manastir Radošin koji se nalazi u susednom selu. Smatra se da je tokom dolaska turaka bio više puta pljačkan i paljen. Obnovljen je 1787. godine a obnvio ga je trgovac iz Gložana Miljko Tomić i od tada se zove Miljkov manastir. Međutim posle pada Kočine krajne 1791. godine turci su ga opet porušili i spalili. Koča Anđelković, koji je tokom Austrijsko-turskog rata od 1787. do 1791. godine, vodio bitke sa turcima po Srbiji, uglavnom se skrivao po manastirima i u njima uspostavljao svoje vojne baze. Posle propasti krajne turci su spalili mnoge manastire. 1793. godine čuveni Petar Jakovljević iz Gložana postaje ober-knez i počinje ponovnu obnovu manastira. Tada se obnavlja i manastirska škola koja je opismenjavala stanovništvo a koju je pohađao i Stevan Sinđelić. Pre i za vreme I srpskog ustanka on postaje mesto okupljanja ustanika i njihovih dogora o delovanju. Zbog toga 1808. godine Karađorđe daruje zvono za manastir. To zvono je skinuto 1830. godine i preneto u Kragujevac, bilo je to prvo zvono koje je te godine zazvonilo u slobodnoj Srbiji na čelu sa knezom Milošem Obrenovićem. Kasnije je poslato u manastir Ravanicu a Miloš je manastiru darovao novo zvono. Opet je uništen sa padom prvog srpskog ustanka od strane turaka. Ovde se zamonašio čuveni Jovan Šangajski 1925. godine a 1926. godine u njega dolaze ruski monasi na čelu sa Amvrosijem Kurganovim, koji su pobegli iz socijalističke Rusije i obnavljaju manastir. Tada u potrazi za bogom u ovaj manastir dolazi Tadej Štrbulović, na kog je Amvrosije dosta uticao, koji se kasnije zamonašuje u manastir Gornjak i postaje naš čuveni duhovnik otac Tadej. Amvrosije ili Ave kako su ga zvali, umro je 1933. godine i sahranjen je u porti manastira. 1952. godine manastir postaje ženski i tako ostaje do danas.
Istorija manastira
Manastir se pominje još za vreme kneza Lazara kao manastir Bukovica i to ime je nosio sve do XVIII veka. Tada se pominje kao metoh manastira Ravanica. Kasnije u XV veku za vreme despota Stefana Lazarevića manastir je radio kao prepisivačka škola, kao i manastir Radošin koji se nalazi u susednom selu. Smatra se da je tokom dolaska turaka bio više puta pljačkan i paljen. Obnovljen je 1787. godine a obnvio ga je trgovac iz Gložana Miljko Tomić i od tada se zove Miljkov manastir. Međutim posle pada Kočine krajne 1791. godine turci su ga opet porušili i spalili. Koča Anđelković, koji je tokom Austrijsko-turskog rata od 1787. do 1791. godine, vodio bitke sa turcima po Srbiji, uglavnom se skrivao po manastirima i u njima uspostavljao svoje vojne baze. Posle propasti krajne turci su spalili mnoge manastire. 1793. godine čuveni Petar Jakovljević iz Gložana postaje ober-knez i počinje ponovnu obnovu manastira. Tada se obnavlja i manastirska škola koja je opismenjavala stanovništvo a koju je pohađao i Stevan Sinđelić. Pre i za vreme I srpskog ustanka on postaje mesto okupljanja ustanika i njihovih dogora o delovanju. Zbog toga 1808. godine Karađorđe daruje zvono za manastir. To zvono je skinuto 1830. godine i preneto u Kragujevac, bilo je to prvo zvono koje je te godine zazvonilo u slobodnoj Srbiji na čelu sa knezom Milošem Obrenovićem. Kasnije je poslato u manastir Ravanicu a Miloš je manastiru darovao novo zvono. Opet je uništen sa padom prvog srpskog ustanka od strane turaka. Ovde se zamonašio čuveni Jovan Šangajski 1925. godine a 1926. godine u njega dolaze ruski monasi na čelu sa Amvrosijem Kurganovim, koji su pobegli iz socijalističke Rusije i obnavljaju manastir. Tada u potrazi za bogom u ovaj manastir dolazi Tadej Štrbulović, na kog je Amvrosije dosta uticao, koji se kasnije zamonašuje u manastir Gornjak i postaje naš čuveni duhovnik otac Tadej. Amvrosije ili Ave kako su ga zvali, umro je 1933. godine i sahranjen je u porti manastira. 1952. godine manastir postaje ženski i tako ostaje do danas.