Manastir Rukumija se nalazi na 11 kilometara od Požarevca, u blizini sela Bradarac. U selu postoji putokaz koji pokazuje gde se skreće za manastir, put do manastira je asfaltan, malo uži i prelazi se most preko reke Mlave. Posle mosta a pre manastira, sa leve strane nalazi se izvor vode. Ispred manastira je parking za goste. Manastir Rukumija se danas na svoj način bori da nas bude što više, naime svake prve subote u mesecu se u manastiru čitaju molitve za ženidbu i udaju gde molitvama prisustvuju slobodni momci i devojke. Posle molitve ih čeka posluženje u manastirskoj trpezariji, gde se mogu međusobno upoznati. Manastir se danas bavi i izdavaštvom gde izdaje mnoge crkvene knjige koje se mogu kupiti u manastirskoj prodavnici. Ne zna se tačno kada je manastir sagrađen, pre manastira se na ovom mestu, u turskim popisima spominje selo Rukomije pa se smatra da je prvo bio samo parohijska crkva. Kako se stari rimski grad Viminacijum nalazi blizu postoji i teorija da manastir potiče iz tog doba. Prvi put se kao manastir pominje za vreme Murata III koji je vladao od 1574 do 1595. godine, tada je zabeleženo da u manastiru boravi samo jedan iguman. Kasnije se pominje tek 1733. godine kao manastir sa imanjem i voćnjacima, i u njemu su boravila 3 monaha. Tada je crkva bila posvećena Vaznesenju Gospodnjem. Kao staraoci manastira Rukumije se vezuju braća Živko i Jovan Šljivić, učesnici I srpskog ustanka gde su se pokazali kao jako hrabri ratnici i kao takvi su opevani u narodnim pesmama. Živeli su u obližnjem selu Bradarac, vojvoda Živko je upravljao Ramskom nahijom a mlađi Jovan se borio sa hajduk Veljkom kada je pao Negotin i sam Veljko stradao. U tim borbama je bio teško ranjen. Živko je Jovana sahranio u manastir Rukumiju. Posle sloma I srpskog ustanka turci su manastir srušili do temelja. Sadašnju crkvu je sazidao knez Miloš Obrenović 1825. godine i nova crkva je posvećena svetom ocu Nikolaju. Deo materijala za crkvu tada je donet sa obližnjeg razrušenog rimskog grada Viminacijuma. Manastir je od tada, tokom vremena dograđivan i obnavljan. U manastiru je boravio i tu je sahranjen Martirije Sinait, jedan od monaha sinaita koji su za vreme cara Lazare a bežeći od turaka, došli u Srbiju.


Manastir Rukumija spada u manastire koji su povezani sa kultom sestre Jelice. Njena sudbina je opevana u narodnoj pesmi "Bog nikom dužan ne ostaje". Opevani događaj se po predanju desio 1375. godine. U toj pesmi, snaja Pavlovica je lažno optužila kod braće Pavla i Radula, njihovu sestru Jelicu nakon čega su je oni razapeli konjima. Po legendi, gde je koji deo tela pao, na tim mestima su braća, kao vid pokajanja podizali manastire. Manastiri koji su vezani za ovaj kult su manastiri: Sestroljin, Rukumija, Bradača i Zaova, svi se nalaze u okolini Požarevca.