Manastir Žiča
Manastir Žiča se nalazi u selu Žiča koje je spojeno sa gradom Kraljevo, na putu prema Mataruškoj banji. Nalazi se pored puta na kraju naselja. Kada dođete do manastira koji se nalazi sa desne strane produžite još malo pravo do skretanja za manastirski parking koji se nalazi sa leve, suprotne strane puta. Parking je veliki, može da primi veliki broj automobila i autobusa. Od parkinga do manastira vodi pešačka staza ispod magistrale i na pravac kretanja vas upućuje crveni putokaz. Kad prođete ispod nadvožnjaka staza vas vodi kroz park i pored manastirske prodavnice. Manastirska prodavnica je velika, ispred se nalazi nekoliko stolova sa stolicama za predah u hladu terase. Prodavnica je velika i lepo opremljena. Odatle pratite stazu i kad dođete do puta za automobile, skrenete levo ka ulazu u manastir. Kada prođete kroz ulaznu kapiju, sa leve strane možete da kupite sveće a pravo je ulaz u jednu od naših nejlepših i najznačajnijih manastirskih crkvi. Ona je danas obojena u crveno a iza je veliki zeleni park sa zvonikom i malom crkvom iz XIV veka. Ograđen je zidinama a iza jednog zida se nalazi konak za monahe.
Podigao ga je početkom XIII veka Stefan Prvovenčani, prvi kralj Srbije i sin Stefana Nemanje, osnivača loze Nemanjića. U podizanju manastira mu pomaže njegov rođeni brat Rastko Nemanjić, kasnije poznatiji kao Sveti Sava. Kada je Srbija 1219. godine stekla svoju smamostalnost manastir Žiča postaje sedište srpske arhiepiskopije a prvi srpski arhiepiskop postaje Sveti Sava. On je doveo i slikare iz Vizantije koji su oslikali manastir. Žiča je bilo mesto gde su ustoličavani episkopi i krunisani kraljevi. Krajem XIII veka prvi put je srušen od strane Tatara koji su pripadali Zlatnoj hordi i ratovali na strani vidinskog kneza Šišmana. Na srpskom prestolu je tada bio kralj Milutin. Milutinove snage su potisle napadače sve do Vidina i obnovio je porušeni manastir. Danas u manastiru postoje ikone koje su rađene u doba Svetog Save i u doba kralja Milutina. Nakon što su osmanlije osvojile Srbiju 1459. godine, oni u nekom dobu ruše manastir ali se ne zna tačno kada. Ono što se zna je da je 1520. godine iguman žički napustio Srbiju i osnovao manastir Šišatovac na Fruškoj gori. Tokom osmanske vladavine bio je često napušen. Obnovio ga je 1856. godine episkop žički Joanikije i tada je prebacio sedište užičke eparhije u Kraljevo. Poslednji kralj Srbije iz loze Obrenovića Aleksandar je miropomazan svetim uljem a Petar I Karađorđević krunisan u Žiči, po ugledu na kraljeve iz loze Nemanjića. Stradao je opet za vreme I svetskog rata i obnavljan do početka II svetskog rata. Tada ga nemci bombarduju i pale a njegovog tadašnjeg episkoa Nikolaja Velimirovića, odvode u logor u Nemačku. Nikolaj posle rata odlazi u Ameriku 1946. godine i nikad više nije dolazio u Srbiju. Umro je 1956. godine u Libertvilu u Americi a njegove mošti su 1991. godine prenete u njegovu zadužbinu, manastir Lelić kod Valjeva. 1987. godine manastir pogađa jak zemljotres koji ga je porušio i posle koga počinje velika obnova gde on dobija izgled kao kada je sagrađen, početkom XIII veka.
Istorija manastira
Podigao ga je početkom XIII veka Stefan Prvovenčani, prvi kralj Srbije i sin Stefana Nemanje, osnivača loze Nemanjića. U podizanju manastira mu pomaže njegov rođeni brat Rastko Nemanjić, kasnije poznatiji kao Sveti Sava. Kada je Srbija 1219. godine stekla svoju smamostalnost manastir Žiča postaje sedište srpske arhiepiskopije a prvi srpski arhiepiskop postaje Sveti Sava. On je doveo i slikare iz Vizantije koji su oslikali manastir. Žiča je bilo mesto gde su ustoličavani episkopi i krunisani kraljevi. Krajem XIII veka prvi put je srušen od strane Tatara koji su pripadali Zlatnoj hordi i ratovali na strani vidinskog kneza Šišmana. Na srpskom prestolu je tada bio kralj Milutin. Milutinove snage su potisle napadače sve do Vidina i obnovio je porušeni manastir. Danas u manastiru postoje ikone koje su rađene u doba Svetog Save i u doba kralja Milutina. Nakon što su osmanlije osvojile Srbiju 1459. godine, oni u nekom dobu ruše manastir ali se ne zna tačno kada. Ono što se zna je da je 1520. godine iguman žički napustio Srbiju i osnovao manastir Šišatovac na Fruškoj gori. Tokom osmanske vladavine bio je često napušen. Obnovio ga je 1856. godine episkop žički Joanikije i tada je prebacio sedište užičke eparhije u Kraljevo. Poslednji kralj Srbije iz loze Obrenovića Aleksandar je miropomazan svetim uljem a Petar I Karađorđević krunisan u Žiči, po ugledu na kraljeve iz loze Nemanjića. Stradao je opet za vreme I svetskog rata i obnavljan do početka II svetskog rata. Tada ga nemci bombarduju i pale a njegovog tadašnjeg episkoa Nikolaja Velimirovića, odvode u logor u Nemačku. Nikolaj posle rata odlazi u Ameriku 1946. godine i nikad više nije dolazio u Srbiju. Umro je 1956. godine u Libertvilu u Americi a njegove mošti su 1991. godine prenete u njegovu zadužbinu, manastir Lelić kod Valjeva. 1987. godine manastir pogađa jak zemljotres koji ga je porušio i posle koga počinje velika obnova gde on dobija izgled kao kada je sagrađen, početkom XIII veka.